Aby zrozumieć jak działa terapia TECAR, należy w pierwszej kolejności zapoznać się z przypadkami, w których jest ona stosowana. Jej działanie odbywa się na polu elektrofizjologii. Dyscyplina ta zajmuje się badaniem zjawisk elektrycznych i elektrochemicznych zachodzących w komórkach lub tkankach żywych organizmów, a w szczególności w neuronach i włóknach mięśniowych. Elektrofizjologia wymaga pomiarów zmian napięcia lub prądu przy pomocy rozmaitych skal biologicznych, od pojedynczych kanałów jonowych do całych organów takich jak serce. Dlatego też, aby zrozumieć podstawy terapii TECAR, należy myśleć w kategoriach zjawisk na poziomie komórkowym. Każdy typ tkanki charakteryzuje się różnicą potencjałów elektrycznych. Różnica ta stanowi stałą wartość określaną w zależności od wybranego typu tkanki. Na przykład, tkanka mięśniowa charakteryzuje się różnicą potencjałów elektrycznych – 90 mV.

W przypadku choroby lub urazu wskaźnik ten może spaść do -20/30 mV, tym samym prowadząc do nieprawidłowego funkcjonowania komórki, co może trwać przez dłuższy lub krótszy czas zależnie od rodzaju choroby lub urazu. Terapia TECAR przyspiesza naturalny proces regeneracji komórki poprzez stymulację potencjału jej membrany. Terapia TECAR wykorzystuje niektóre funkcję ludzkiego ciała, włącznie z jego pojemnością elektryczną oraz hipertermią (przegrzanie), w zależności od wybranej formy terapii. Na przykład, hipertermia jest szczególnie pomocna w odzyskiwaniu utraconego zakresu ruchomości zesztywniałych stawów po długim okresie unieruchomienia, likwidowaniu skurczów, w leczeniu rozdarć mięśni oraz leczeniu Lumbago.